Thomas Hollevoet

Artificiële intelligentie is het mogelijk maken van algoritmen om gedrag te vertonen dat kan aanzien worden als menselijk gedrag, zoals redeneren, leren, plannen en creativiteit. Dit is vaak nodig om complexe problemen op te lossen waarbij de computer data in neemt en ‘zelf’ beslists wat de oplossing is. AI-systemen zijn in staat om hun gedrag in zekere mate aan te passen, door het effect van vorige acties te analyseren en autonoom te werken.

Problemen, algoritmen en oplossingen vormen een drieëenheid in de informatica. Elke vraag die men in één of andere taal kan stellen is een probleem, maar zo’n probleem is voor de informaticus niet noodzakelijk interessant. Een probleem wordt pas interessant voor de informaticus als er sprake is van een—doorgaans oneindige—verzameling van soortgelijke vragen die op dezelfde manier naar een oplossing gebracht kunnen worden. In zo’n geval is deze verzameling van problemen te vangen met eenzelfde methode, en we spreken dan al snel van een algoritme om het probleem op te lossen [Lee09]. Je kan een algoritme zien als een programma. Het verschil is dat een programma meestal expliciet in één of andere programmeertaal zegt wat een programma moet doen, terwijl een algoritme een veel globalere beschrijving is van de stappen die moeten worden uitgevoerd. De stappen die moeten doorlopen worden kunnen we in een flowchart visualiseren. Er bestaan verschillende soorten algoritmen, namelijk sorteeralgoritmen, numerieke algoritmen, grafenalgoritmen. In dit artikel wordt Dijkstra’s Kortstepad-algoritme – ook bekend als Dijkstra’s algoritme – besproken.